Αθήνα
6-12-19
Αρ. πρωτ. 1344
Συμπράξεις του Δημόσιου
με τον Ιδιωτικό Τομέα (ΣΔΙΤ)
Παρουσιάζουν ένα «παραμύθι»
κρύβοντας επιμελώς το «δράκο»!
Με
αφορμή την επιστολή της νέας Διοίκησης προς το υπουργείο Δικαιοσύνης με την
οποία παρουσιάζονται επί της ουσίας μόνο τα «υπερ» της κατασκευής δημοσίων κτιρίων
με ΣΔΙΤ, θα θέλαμε να επαναλάβουμε ορισμένα ζητήματα που είχαμε τονίσει και πριν
από δύο χρόνια, όταν είχε προκύψει ομοβροντία διθυραμβικών δημοσιευμάτων,
δηλώσεων και ημερίδων με τα εγκαίνια ομάδας σχολείων στην Αττική που έγιναν με
ΣΔΙΤ. Ως
Σωματείο είχαμε εκφράσει τις απόλυτα τεκμηριωμένες αντιρρήσεις
μας στην κατασκευή σχολείων με ΣΔΙΤ ήδη
από το 2007 που η τότε κυβέρνηση είχε αποφασίσει την κατασκευή δεκάδων σχολείων
με αυτό το «μοντέλο» και με τα γνωστά επιχειρήματα: Ότι
διασφαλίζεται χρηματοδότηση και με συμφέροντες όρους σε περίοδο έλλειψης κρατικών
κονδυλίων. Ότι τα σχολεία θα κατασκευαστούν πιο γρήγορα και πιο
ποιοτικά. Ότι η καθαριότητα, φύλαξη και συντήρηση θα είναι εξασφαλισμένα
για 25 χρόνια. Δηλαδή «επιχειρήματα» που τίθενται και στην πρόσφατη επιστολή
της Κτ.Υπ.
Αυτονόητα
τίθεται ένα ερώτημα: Μήπως
τελικά είναι προκατειλημμένοι συλλογικοί φορείς όπως το Σωματείο μας ή η
Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων (ΑΣΓΜΕ) που έχουν αντιρρήσεις για τις ΣΔΙΤ; Μήπως
είναι προκατειλημμένο και το ΤΕΕ που σε ημερίδα του για το θέμα καταλήγει ότι
ειδικά για μη ανταποδοτικά έργα και δημόσια κτίρια όπως τα σχολεία, η μέθοδος
των ΣΔΙΤ είναι ασύμφορη και οικονομικά, αφού πολλαπλασιάζει τα κόστη και ας τα κατανέμει
σε βάθος χρόνου.
Επειδή υπάρχει
πλέον εμπειρία στους εργαζόμενους στις Κτιριακές Υποδομές καθώς, παρά τις
αντιρρήσεις μας για τις ΣΔΙΤ, κληθήκαμε να τα υλοποιήσουμε, μπορούμε να απαντήσουμε
με μερικές αλήθειες:
1.Οι εκάστοτε κυβερνήσεις
και Διοικήσεις του φορέα, αψηφώντας τις αντιρρήσεις μας και τα πραγματικά
στοιχεία, έδωσαν «γη και ύδωρ» για να προχωρήσει η κατασκευή σχολείων με ΣΔΙΤ. Τα 24 σχολεία που παραδόθηκαν προ διετίας,
μπήκαν ή μάλλον εγκλωβίστηκαν στο μοντέλο ΣΔΙΤ το 2007 ! Έπρεπε να περάσουν 10 ολόκληρα χρόνια για να
μπορέσουν μαθητές και γονείς να δουν το πολυπόθητο σχολείο που τότε είχαν
ανάγκη. Και αυτό παρότι:
α) Τα
περισσότερα από αυτά τα σχολεία επιλέχθηκαν έτσι ώστε να μην έχουν προβλήματα
που είναι συνήθη για τις συμβατικές μελέτες και τα οποία οι μηχανικοί του
δημοσίου καλούνται να αντιμετωπίσουν καθημερινά ιδιαίτερα στην Αττική (προβληματικά οικόπεδα:
ιδιοκτησιακά, από άποψη μεγέθους, προσανατολισμού, χωροταξίας, εδαφοτεχνικά
κ.ά.). Και βέβαια ακόμα και όταν στην πορεία προέκυψαν κάποια απρόβλεπτα θέματα
όπως αρχαιολογικά ευρήματα ή άλλα, το κόστος και τις καθυστερήσεις τα πλήρωσε εξ
ολοκλήρου το Δημόσιο. Όπως ακριβοπλήρωσε με πάνω από 1 εκατομμύριο τους εξωτερικούς
συμβούλους που ασχολήθηκαν με τις συμβάσεις αυτές.
β) Η
όλη διαδικασία επιβλέπονταν στενά -παρότι δεν προβλεπόταν από τις συμβάσεις
ΣΔΙΤ- από τους «τεμπέληδες» μηχανικούς
και άλλους εργαζόμενους στον πρώην ΟΣΚ και νυν Κτ.Υπ. οι οποίοι, μαζί με τις
πιεστικές ανάγκες για τα τρέχοντα έργα, κλήθηκαν να κάνουν προμελέτες, «άτυπο» έλεγχο
και διορθώσεις στις μελέτες και στενή επίβλεψη στα σχολεία με ΣΔΙΤ, χωρίς
βέβαια να πάρουν φράγκο παραπάνω από το μισθό τους και χωρίς αυτό να προβληθεί
πουθενά για να μη χαλάσει η προπαγάνδα για το «κακό» Δημόσιο. Αυτό απαντά και στο δήθεν «συγκριτικό πλεονέκτημα»
που αναφέρεται για τις ΣΔΙΤ ότι «δεν επιβαρύνονται με μισθοδοσία», καθώς οι «κακοί», «αργοί» και εν πολλοίς
«άχρηστοι» μηχανικοί και άλλοι εργαζόμενοι της Κτ.Υπ. παράλληλα με τα παραπάνω
«άτυπα» καθήκοντα, έφεραν σε πέρας τα κύρια καθήκοντά τους που είναι
πολλαπλάσια και πολύπλευρά όπως, οι μελέτες, δημοπρατήσεις και επιβλέψεις σε
εκατοντάδες νέα σχολικά και άλλα κτίρια –τα περισσότερα εφάμιλλα αν όχι
καλύτερα από αυτά των ΣΔΙΤ- , συμμετείχαν σε επιτροπές διαγωνισμών, προμηθειών
και καταλληλότητας οικοπέδων και κτιρίων, σε προ-και μετασεισμικούς ελέγχους κ.ά. Αυτά τα καθήκοντα που έφεραν σε πέρας
σε συνθήκες πολύ δύσκολες και με ένα μισθό πετσοκομμένο κατά 50% τα χρόνια των
μνημονίων, κανένας δεν τα πρόβαλε και στην επιστολή της η σημερινή Διοίκηση
αναφέρει ως αχρείαστο βάρος. Ντροπή ! Την ίδια ώρα βέβαια κάποιοι υπουργοί,
περιφερειάρχες και δήμαρχοι «κόβουν κορδέλες» και βάζουν στα προεκλογικά τους
φυλλάδια τη δουλειά των εργαζομένων στην Κτ.Υπ. «ξεχνώντας» να τους αναφέρουν
και καπηλευόμενοι το έργο τους.
2. Ας πάμε τώρα να απαντήσουμε στο περιβόητο
«οικονομικό πλεονέκτημα»:
α) Για τα 24 σχολεία που έγιναν στην Αττική με
ΣΔΙΤ, το κράτος (δηλαδή τα συνήθη υποζύγια οι φορολογούμενοι πολίτες) θα
καταβάλλει ετήσια ένα ποσό της τάξης των 15 εκατομμυρίων ευρώ ως ενοίκιο για 25
χρόνια !! Και αυτό ενώ τα ίδια
σχολεία θα μπορούσαν να είχαν κατασκευαστεί από το δημόσιο και να ανήκουν
βέβαια σε αυτό, με ένα μέσο κόστος της τάξης των 70 εκατομμυρίων (δηλ. 4,5
χρόνια ενοίκια των ΣΔΙΤ). Προφανώς τα
κόστη συντήρησης, καθαριότητας και φύλαξης σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να
δικαιολογήσουν τα πραγματικά υπέρογκα και «σίγουρα» κέρδη των εμπλεκόμενων
επιχειρηματικών ομίλων που θα αγγίξουν σε βάθος 25ετίας μόνο για αυτά τα 24 σχολεία
τα 400 εκατομμύρια ευρώ !!!
β) Στη ΣΔΙΤ ο
κατασκευαστικός όμιλος έβαλε από ίδιους πόρους περίπου το 16% του συνολικού
κόστους, ενώ ο κύριος όγκος της χρηματοδότησης καλύπτεται από τραπεζικούς
δανεισμούς με εγγύηση Δημοσίου (άμεσα η μέσω Ευρωπαϊκής Τράπεζας και προγραμμάτων
όπως το JESSICA κ.ά.).
Έτσι ένας επιχειρηματικός όμιλος διασφαλίζει ότι με την τοποθέτηση
ελάχιστων ιδίων πόρων και με κάθε διευκόλυνση από το κράτος, θα έχει μεγάλη και
σταθερή κερδοφορία από ενοίκια που καταβάλλει το κράτος για 25 χρόνια (κυμαίνονται
περίπου το μήνα, χωρίς το ΦΠΑ, από 10.000 για Νηπιαγωγείο έως και 100.000 για
Γυμνάσιο-Λύκειο ).
3. Παράλληλα δημιουργούνται και σειρά άλλων
πολύ σοβαρών θεμάτων:
α) Ο Όμιλος ως
ιδιοκτήτης αναλαμβάνει μεν τη φύλαξη, καθαριότητα και συντήρηση των κτιρίων,
αλλά έχει και «τον πρώτο λόγο» στη λειτουργία τους για το «που θα μπει ένα
καρφί» μέχρι πώς θα αξιοποιούνται οι χώροι εκτός των ασφυκτικών συμβατικών όρων.
β) Οι σχολικές
επιτροπές επιφορτίζονται με τους λογαριασμούς ρεύματος κ.ά. οι οποίοι και είναι
πολλαπλάσιοι των συμβατικών, καθώς στα σχολεία με ΣΔΙΤ προβλέπονται
συγκεκριμένα επίπεδα θερμοκρασίας των χώρων, φωτισμού και μάλιστα όλο το 24ωρο
για λόγους ασφαλείας κ.ά. Όμως όλα αυτά υποχρεούνται να τα πληρώνουν οι
Σχολικές επιτροπές από τα «ψίχουλα» που παίρνουν από το κράτος με ό,τι αυτό
συνεπάγεται.
γ) Ο Όμιλος-ιδιοκτήτης
με το παραμικρό, μετακυλύει τα κόστη επισκευής ή αντικατάστασης για
οποιεσδήποτε φθορές η ζημιές στους χρήστες (μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς).
δ) Στις συμβατικές
υποχρεώσεις του Ομίλου δεν περιλαμβάνεται ο εξοπλισμός των σχολείων !
4. Ας έρθουμε όμως και στο ερώτημα «Γιατί επιμένουν
για γενικευμένες ΣΔΙΤ;»
Μα το
γεγονός ότι έρχεται το «πακέτο Γιούνκερ» που επιχειρεί να προωθήσεις και νέους
τρόπους «ανάπτυξης» κερδοφορίας των επιχειρηματικών – τραπεζικών ομίλων. Εν προκειμένω είναι
ένα πολύ δελεαστικό «φιλέτο» που θα στοχεύσει όχι μόνο στην κατασκευή νέων
κτιρίων με ΣΔΙΤ (που πιθανόν ενέχει μεγαλύτερα ρίσκα και λιγότερα κέρδη για τα
επιχειρηματικά συμφέροντα), αλλά σε «πακέτα» ΣΔΙΤ για: «επισκευή, ενεργειακή
αναβάθμιση, συντήρηση, καθαρισμό και φύλαξη» των υπαρχόντων σχολικών και άλλων
δημόσιων κτιρίων». Για αυτό υπάρχει και η πρεμούρα για συνολική αποτύπωση της
κατάστασης των κτιρίων και για Μητρώο κτιρίων, προκειμένου να έχουν πλήρη και
σαφή εικόνα οι όμιλοι για τις ΣΔΙΤ που θα αναλάβουν. Για αυτό και υποτάσσουν τη ζωτική και επείγουσα ανάγκη και υποχρέωση
του κράτους για Προσεισμικούς και Μετασεισμικούς ελέγχους και παρεμβάσεις σε
σχολεία, νοσοκομεία και άλλα δημόσια κτίρια, στις κερδοσκοπικές «απαιτήσεις» των
επιχειρηματικών ομίλων μέσω ΣΔΙΤ, με αποτέλεσμα σε μία περιοχή και μία περίοδο
αυξημένης σεισμικότητας, να ρισκάρουν ανθρώπινες ζωές και σημαντικές καταστροφές.
Και βέβαια τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετεί η αποδυνάμωση των Κτιριακών Υποδομών
και η διάχυση της κρατικής ευθύνης σε Περιφέρειες. Δήμους και άλλους φορείς.
Οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές μας έχουμε ανάγκη και
δικαίωμα για Δημόσια Δωρεάν Σύγχρονα και Ασφαλή Σχολεία, Νοσοκομεία και άλλα
Δημόσια κτίρια και αυτό πρέπει να είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους το
οποίο, θα πρέπει να τα εξασφαλίζει μέσα από ένα ενιαίο Δημόσιο παραγωγικό
τεχνικό κατασκευαστικό φορέα με εμπειρία και τεχνογνωσία όπως οι ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ
ΥΠΟΔΟΜΕΣ, ένα φορέα τον οποίο θα ενισχύσει άμεσα και ουσιαστικά σε
αρμοδιότητες, μηχανικούς, χρηματοδότηση και έργα.
Το Δ.Σ του Σωματείου
